Zbulimet e shkencëtarëve për Distrofinë Muskulare me megadoza ushqyesish

Është sëmundje e mungesës së ushqyesve për shkaqe gjenetike dhe kapërcehet vetëm me terapi ushqyese

Distrofia muskulare nuk prek vetëm muskujt e gjymtyrëve, por edhe të zemrës dhe të frymëmarrjes. Dhe ky është shkaku i vdekjes në moshë të re. Por kimistët që kanë bërë epokë me zbulimet e tyre, i kanë dhënë me kohë zgjidhje, të cilat Industria e drogave i ka mbajtur të bllokuara.

Andrew Saul

Ndoshta zbulimi më i shquar është ky libër mjekësor i shkruar në vitin 1953. Ka ndryshuar trupi i njeriut në 60 vjet? Ka ndryshuar distrofia muskulare në 60 vjet? Jo! Vetëm kuptimi ynë mbi sëmundjen mund të thuhet se ka ndryshuar, dhe në këtë rast, ka ndryshuar për keq. Ne kemi injoruar provat, kemi injoruar shkencën dhe mjekët ende u thonë pacientëve, që MD është e pashërueshme. Në qoftë se kjo gjë ju zemëron, lexojeni këtë!

Ne dimë se çfarë janë muskujt dhe çfarë ndodh kur ata nuk punojnë. Dobësi, dobësi dhe paaftësi, por për një fëmijë të vogël me distrofi muskulare, një pamje e tillë është shumë prekëse. “Nuk ka asnjë trajtim … nuk ka terapi specifike”, thotë Manuali i Merck të cilit i referohet mjekësia e sotme moderne. Institutet Kombëtare të Shëndetit thonë të njëjtën gjë: “Nuk ka asnjë trajtim të veçantë për ndonjë nga format e Distrofisë Muskulare”. Deklarata të tilla të dëshpëruara, autokratike nuk duhet të shihen si fjala e fundit e kërkimit. Sot dihet se kequshqyerja e përshtatshme e nënës dhe e fëmijës (fetusit) janë një shkak themelor i distrofisë muskulare. Por nga ana tjetër, lajmi i mirë është se, nëqoftë se mangësia në lëndë ushqyese shkakton një sëmundje, terapia ushqyese mund të përmirësojë apo edhe të kurojë atë sëmundje.

Kequshqyerja a shkakton distrofi muskulare? Përgjigja është ‘Po’. Shpjegimi për Distrofinë në ‘American Heritage Dictionary’ është: 1. Të ushqyerit e dëmtuar 2. Çdo çrregullim që shkaktohet nga të ushqyerit e dëmtuar..”. Pra, difektet e lindjes së një fëmije mund të fshihen në dietën e nënës, megjithëse është e vështirë për të ditur me siguri, nëse një defekt i lindur është rezultat i gjeneve apo i faktorëve të mjedisit (si ushqimi). Nëna përfaqëson gjysmën e trashëgimisë gjenetike të një fëmije në zhvillim, por pothuajse të gjithë faktorin mjedis të foshnjës. Çdo qelizë e vetme në një fëmijë është produkt i ADN-së së trashëguar dhe njëherësh. edhe produkt i dietës së nënës.

Vezët e një gruaje janë formuar gjatë fazës së fetusit të jetës së saj. Me fjalë të tjera, të gjitha vezët e vetë gruas janë formuar, qëkur ajo ishte duke u krijuar brenda barkut të nënës së saj, para se të ishte lindur. Kjo do të thotë se ajo që gjyshja ka ngrënë, kontribuon dukshëm në anatominë e mbesës/ nipit. Ajo që mund të duket si një sëmundje gjenetike e trashëguar nga gjyshja, mund të jetë në fakt, një problem i mbartur nga ushqyerja e saj. Unë e quaj këtë “Tryeza e trashëguar”. Nëse një fëmijë del me një problem që nga lindja, kjo nuk do të thotë gjithnjë trashëgimi gjenetike. Shkenca ka njohur për dekada, se defekte të veçanta të lindjes mund të jenë rezultat i drejtpërdrejtë i mangësisë në vitamina.

Sëmundja e quajtur Spina bifida, tashmë është e njohur se shkaktohet nga mungesa e acidit folik (folate). Kjo mangësi mund të vijë për shkak të industrisë së përpunimit të ushqimit, që largon sistematikisht vitaminat B kompleks nga buka dhe moskompensimit të nënës me suplemente vitaminash. Distrofia muskulare nuk është thjesht një çështje e kequshqyerjes, sepse ajo nuk i përgjigjet terapisë me lëndë ushqyese në doza të ulëta. Por kjo mund të përgjigjet në terapi me lëndë ushqyese në doza të larta dhe për këtë arsye mund të paraqesë atë që mjekët ortomolekularë e thërrasin sëmundje “gjenetotrofike”.

Sëmundjet gjenetotrofike dhe zbulimi i Dr. Williams

Marrëdhëniet e rëndësishme mes ushqimit dhe gjeneve u quajtën për herë të parë “koncepte genetotrofike” nga Roger J. Williams, PhD. Dr.Williams, zbulues i acidit pantotenik (Vitamina B5), ka shpjeguar në librat e tij se defektet biokimike të lindjes mund të tejkalohen në mënyrë efektive me të ushqyerit optimal. (1953). Po kështu, Konferenca Mjekësore e Parë dhe e Dytë (1951-1952) e Shoqërisë Amerikane të Distrofisë Muskulare, solli argumenta dhe prova mbi temën: “Distrofia muskulare dhe modelet individuale metabolike: Mundësitë e një qasjeje ushqyese terapeutike”.

Në sëmundjet genetotrofike, anomalitë gjenetike çojnë në paaftësi ushqyese. Për të kompensuar këtë, trupi kërkon disponueshmërinë e sasive më të mëdha sesa normalja të një ose më shumë ushqyesve për gjenet e prekura. Për persona të veçantë, konsumi normal i vitaminave në dietë është mjaft i papërshtatshëm për funksionim normal. Distrofia muskulare mund të përbëjë një shembull tipik të një sëmundjeje genetotrofike. Është e mundur që ndërvepron një kompenent gjenetik dhe një komponent ushqyes. Në vend se një mangësi në lëndë ushqyese, Distrofia Muskulare mund të jetë më saktësisht, një varësi gjenetike ndaj një lënde ushqyese. Shumë prindër do të pyesin se si mund të jetë i shëndetshëm një fëmijë, kur vëllai ka distrofi muskulare. Përgjigja është: Ushqyesit.

A ka një rrugëdalje?

Koenzima Q10, ‘bateria’ që ngre në këmbë distrofikët

CoQ10 riparon funksionin e dëmtuar të muskujve skeletorë dhe të muskujve të zemrës

Folkers shkruan se: “Sëmundja e zemrës është e lidhur pothuajse me çdo formë të distrofisë muskulare dhe miopatisë” (çrregullim neuro-muskular, që shoqërohet me dobësim muskular dhe pafuqi. Tek pacientët e miokardit, dobësia e muskujve të zemrës mund të ketë një shoqërim me funksionin e dëmtuar të muskulit skeletor

Deri tani, CoQ10 (umbiquinone) ndoshta duhet të pranohet si një vitaminë. CoQ10 është gjetur në sasi shumë të vogël në ushqime. Shumica e njerëzve me moshë të re e prodhojnë vetë CoQ10 në trupat e tyre, por një fëmijë me distrofi muskulare ose mund të bëjë shumë pak nga kjo koenzimë ose ka një kërkesë të madhe për shkak të sëmundjes. Koenzima CoQ10 është e përqëndruar në masë të madhe në qelizat e zemrës, duke rezultuar në përmirësim në rastet e dështimit kongjestiv të zemrës, madje edhe kardiomiopati. Muskujt kardiakë nuk janë shumë të ndryshëm nga muskujt që veshin skeletin. Folkers shkruan se: “Sëmundja e zemrës është e lidhur pothuajse me çdo formë të distrofisë muskulare dhe miopatisë” (çrregullim neuro-muskular, që shoqërohet me dobësim muskular dhe pafuqi. Tek pacientët e miokardit, dobësia e muskujve të zemrës mund të ketë një shoqërim me funksionin e dëmtuar të muskulit skeletor, dhe që të dyja mund të përmirësohen me anë të terapisë CoQ10. CoQ10 është e njohur si substancë e sigurt, që ofron përmirësimin e cilësisë së jetës për pacientët që kanë sëmundje të muskujve. Për shkak se CoQ10 është aq absolutisht jetike për qelizat e muskujve, përfshirë kontrollin e rritjes, prodhimit të energjisë qelizore si dhe funksionet e tjera thelbësore të jetës, ajo meriton vëmendje të veçantë për personat me distrofi muskulare.

Eksperimenti: Në dy studime të kontrolluara, 100 mg CoQ10 e marrë çdo ditë rezultoi në “përmirësim të sigurt të performancës fizike” në pacientët me distrofi muskulare dhe atrofi. “Në retrospektivë,- shkruajnë autorët Boler JB, Farley TM, Scholler J, Folkers (1969), -një dozë prej 100 mg ishte shumë e ulët, edhe pse efektive dhe e sigurt.” Por edhe në këtë dozë të ulët, përfundimi i tyre ishte këmbëngulës: “Pacientët që vuajnë nga këto distrofi të muskujve duhet të trajtohet me vitaminë Q10 në një kohë të pacaktuar.”

Folkers thotë se një dozë 300-600 mg/ ditë do të jetë më efektive, sidomos për një fëmijë të rritur me distrofi muskulare. Për shumicën e familjeve, faktorët kufizues do të jenë dy: Kostoja ose mosmiratimi nga mjekët. Megjithatë, edhe shtojcat më të kushtueshme janë më të lira se shumica e drogave. Dhe nuk kanë efekte të dëmshme anësore. Prandaj është e pafalshme që të mos jepet një gjykim serioz terapeutik me Vitaminën Q10 (ndryshe Koenzimën CoQ10).

Kërpudha Reishi, ndoshta efektive

Edhe pse Reishi nuk është një kurë, ajo mund të ndihmojë në lehtësimin e simptomave. Në një studim, 20 pacientëve u janë dhënë 400 mg/ditë kërpudha të tretshme në ujë të administruara brenda muskujve. Shumë prej tyre treguan përmirësim të shquar në forcën e muskujve, përmirësim në fjetje dhe oreks dhe shtim në peshë brenda 1-2 javësh. Të folurit dhe aftësia për të qëndruar në këmbë, u përmirësuan. Dhe në tre raste, sëmundja ndaloi së përparuari.

Historia e pacientit

Si iu zhdukën shenjat e Distrofisë, fëmijës 2-vjeçar

“Në vizitën e fundit të djalit tonë tek pediatri, ai ishte plotësisht i habitur me gjendjen e djalit. Ai nuk tregonte shenja të Distrofisë Muskulare, ashtu si mjeku kishte pritur të shihte, bazuar në përvojën e tij në mjekësinë konvencionale”

14 janar 2008. Një nënë i shkruan Dr. Saulit: “Fëmija im mbush 2 vjeç muajin e ardhshëm. Ai u diagnostikua me Distrofi Muskulare (MD) vitin e kaluar, krejt rastësisht. Djali kishte vështirësi në frymëmarrje dhe një ditë e mori në çerdhe, ambulanca. Ai përfundoi në spital dhe pas 7 ditë testimi, doli me MD. Mjeku më tha se ai do të ulej në një karrocë invalidi nga mosha 10 vjeç dhe do të vdiste në moshën 20 vjeç. Siç mund ta kuptoni, kjo ishte mjaft shokuese për familjen tonë. Javët në vijim, kur testet e ADN-së dolën pozitive për të dyja MDA dhe BMD, unë isha krejtësisht e hutuar. Pediatri ynë na tha se bota mjekësore nuk ka gjetur asgjë, që mund të bëhet në këto raste.

Burri im dhe unë nuk mund ta pranonim se nuk mund të bënim asgjë. Për fat të mirë ne kemi gjetur informacionin mbi Mjekësinë Ortomolekulare. Në vijim janë shtesat ushqimore që fëmija ynë, 2-vjeçar merr aktualisht. Ai tani është 83.8 cm dhe peshon 11.3 kg. Përveç kësaj, ne përpiqemi për t’i siguruar fëmijës, një dietë të shëndetshme, duke përfshirë produkte organike- qumësht, fruta dhe perime dhe kufizim të sheqerit të rafinuar. Në vizitën e fundit të djalit tonë tek pediatri, mjeku ishte plotësisht i habitur, se sa mirë ai është bërë. Ai nuk tregon shenja të distrofisë muskulare tipike, sikurse mjeku priste të shihte, bazuar në përvojën e tij konvencionale. Kjo është një rrugë e gjatë kure, por shumë inkurajuese.”

(Shënim: Dozat e vitaminave dhe mineraleve ndryshojnë sipas moshës dhe nevojave individuale të personave me MD)